Wampir - krwiożercza, długowieczna istota

Istnieje wiele rodzajów książek i filmów na temat wampirów. Każdy autor podchodzi jednak do tego tematu nieco inaczej. Jedyną cechą wspólną w opisywaniu tych fantastycznych stworzeń jest zamiłowanie do krwi.

Historia

Trudno jest określić prawdziwy początek powstania obecnie nam znanego obrazu wampira. W wielu mitologiach i podaniach ludowych była mowa o upiorach, demonach, czy innych strasznych stworzeniach żywiących się krwią. Żaden jednak nie był nazwany wampirem.

Jednym z pierwszych, do tej pory najsławniejszych wampirów, jest Drakula. Bram Stoker, irlandzki pisarz użył postaci Wlada Palownika, jako inspiracji do znanego nam obecnie hrabiego Drakuli. Obraz tego wampira kreowany jest na potwora, bezlitosnego drapieżcę.

Kolejnym przełomem w dziejach zarówno pisarskich, jak i ekranizacyjnych była amerykańska autorka literatury grozy – Ann Rice, której Kroniki Wampirze i pierwsza książka z tej serii – Wywiad z wampirem, przyniosła niewątpliwą sławę. Wampiry w tej serii ukazane są bardziej ludzko, niż w Drakuli, jednak wciąż są przerażającymi istotami mroku.

Wizerunek wampirów ociepliła inna amerykańska pisarka – Stephenie Meyer i jej saga Zmierzch, gdzie wampiry ukazane są nad wyraz ludzko, a sama autorka wprowadza postacie wampirów-weganów, którzy rezygnują z ludzkiej krwi, żywiąc się tylko na zwierzętach.

Jeden wampir, różne oblicza

W zależności od autora i jego wizji wampiry różnią się od siebie. Jedni przybierają formę przepięknego człowieka, bez wad. Inne wyglądają normalnie, niczym człowiek, którego mijamy na ulicy, a jeszcze inne przybierają formy z naszych koszmarów. Niezależnie od opisu wyglądu, ma on służyć jako przestroga – nie wygląd stanowi o istocie, a jej zachowanie. Większość autorów, niezależnie od tego, w jaki sposób opisuje postać wampira jest zgodna – ta istota ma stanowić idealnego drapieżnika, który poluje na ludzi.

Piękna, rudowłosa wampirzyca

Prócz wyglądu, autorzy opisują także różnie zdolności wampirów, co autor, to inny pomysł (od zamiany w nietoperza, po czytanie w myślach i zdolności rodem z X-Menów). Istnieją jednak pewne podobieństwa – wszystkie wampiry posiadają nadludzką szybkość, siłę i zmysły, co podkreśla ich idealną pozycję drapieżnika.

Wampira początek i koniec

Istnieje wiele historii na temat powstawania wampirów, jedni autorzy twierdzą, że powstają one na wskutek rzuconej przez inne, potężne istoty klątwy (Dracula, Bram Stoker). Inni twierdzą, że można nim się stać poprzez ugryzienie przez wampira (Kroniki Wampirów, Ann Rice). Jeszcze inni opisują wampiryzm jako mutację, chorobę (Blade, Marvel Comics). A jeszcze inni uważają, że to osobny gatunek, który jest kolejnym stopniem ewolucji (Wiedźmin, Andrzej Sapkowski). U większości z autorów w momencie zostania wampirem zostają zatrzymane procesy starzenia, a istota ta jest długowieczna, nieśmiertelna.

Jak więc zabić nieśmiertelnego? Tutaj każdy z autorów ma inne pomysły. Najpopularniejszymi są: słońce lub ogień, osinowy kołek i czosnek.

W przypadku słońca większość wampirów unika go, ponieważ poddając się promieniom słonecznym – giną. Zdarzają się wyjątki, gdzie słońce nie zabija, a odbiera moce lub też wampiry otrzymały specjalne zdolności lub przedmioty pozwalające im poruszać się za dnia (Dary Anioła, Cassandra Clare). Jeszcze inne są tak stare, że światło słoneczne nie robi na nich większego wrażenia (Kroniki Wampirów, Ann Rice).

Kołek wbity w serce, to jeden z najstarszych sposobów zabicia wampira, wywodzi się już z wcześniej wspomnianych legend i mitów. Jest to też efekt powieści o najsławniejszym wampirze – Drakuli, który został zabity właśnie osinowym kołkiem.

W wielu książkach, filmach wampiry nie lubią czosnku, jego zapachu. Boją się go. Jednak dotyczy to głównie starszych dzieł na temat tych fikcyjnych stworzeń. Nowocześni autorzy w ogóle nie poruszają kwestii słabości na czosnek.

Czy wampir straszny, czy nie, warto sięgnąć po książki i filmy z nimi, ponieważ stanowią świetną rozrywkę i na pewno umilą czas wolny.

Comments

  1. Nigdy nie spodziewałabym się, że ktoś może podejść do mojej ukochanej tematyki w taki sposób. Widziałam i czytałam wszelkie poruszane tutaj historie. Bardzo lubię Wywiad z wampirem Ann Rice 🙂

Skomentuj Monika Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *